The Banker, Bernard Garrett ve Joe Morris’in 1960’lar Amerikası’ndaki girişim çabalarına ışık tutuyor. Ten renginin yarattığı ‘farklılık’ algısına bir de içinde bulunulan dönem ve konumsal etkenler de eklenince, Garrett ve Morris için işler daha da zorlaşıyor.
Yeni Dünya’nın keşfiyle, yeniden ‘yeni bir düzen’ kurma anlayışı ortaya çıkınca, bu düzenin bir aracı olarak özellikle Afrika’dan buraya yoğun bir köle ticareti akmaya başladı. Irksal bir ayrım yapılmaksızın uzun bir süre devam eden kölelik, daha sonra yalnızca ten renginin yarattığı hiyerarşik bir kavrama dönüştü. Bu hiyerarşik farklılık ise başta toplumsal hayat olmak üzere ekonomik ve siyasal hayattaki birçok pratiği de seneler içerisinde şekillendirmiş oldu. Kendini kültüre dahil eden bu pratik, sorgulanmaz bir toplumsal gerçeğe dönüştü. Bu toplumsal gerçek, Garrett ve Morris gibi sayısız kişinin hayatını, daha doğdukları andan itibaren belirlemiş oluyordu. Garrett ile Morris ise bu pratiğin içerisinde, kendi fikirlerini gerçekleştirebilmek için bir maske yaratmaya karar verdiler. ‘’Beyaz’’ın yüzüydü bu maske. Böylece içinde bulundukları şartlarda tek güvenebilecekleri kişi Matt Steiner’la antlaşma yaptılar. Ancak Steiner ne Garrett ne de Morris kadar gayrimenkule dair fikir sahibiydi. Hatta gayrimenkule dair hiçbir bilgisi yoktu.
Fakat toplum içerisinde Garrett ve Morris’in girişim fikrini taşıyıp, insanlara tanıtacak ve onları ikna edecek kişi Steiner olduğu için, başta Garrett tarafından olmak üzere hızlandırılmış bir kişisel eğitime tabi tutuldu. Bu eğitim, yalnızca gayrimenkul piyasasının temellerinin atıldığı bir eğitim değildi. Aynı zamanda ‘’Amerikan beyaz üst sınıf’’ının yaşam biçimi pratiklerini de öğrenmeyi gerektiriyordu. Steiner, onlara kendilerinden biri olduğunu göstermedikçe ne fikirleri ciddiye alınacaktı ne de onlar yatırım yapmak için Steiner’a güvenecekti. Böylece Steiner yeni bir sosyalizasyon sürecine girdi. Bu ‘’Amerikan beyaz üst sınıf’’ına ait bir sosyalizasyon süreciydi. Bu sınıfın eğlence ve spor anlayışını oluşturan golf başta olmak üzere, yemek adabından özel dikim kıyafetlere kadar her türlü sembolik pratiği öğreniyordu. İki taraflı eğitimin sonunda Steiner, Garrett ve Morris’in maskesi olarak sahneye çıkmıştı. Yapılan tüm provalar karşılığını almış, Steiner başarılı olmuştu. Böylece Steiner-Garrett-Morris arasındaki anlaşma gidebildiği yere kadar gidecekti.
Özellikle Garrett’ın girişim fikirleri yalnızca gayrimenkul ile sınırlı kalmıyordu. O aynı zamanda fikirlerini gerçekleştirme sürecinde önüne çıkan toplumsal-ve buna bağlı olarak ekonomik ve siyasi-engellerin farkındaydı ve bu öğrenilmiş ırkçı davranış pratiklerinin de bir son bulmasını istiyordu. Sistemin yarattığı her ayrımcılık bir başka ayrımcılığa ve adaletsizliğe neden olan bir döngü içine girmişti. Bu döngüyü kırmak isteyen Garrett, yaşadığı yere dönerek bir banka almaya karar verdi. Alınan bu bankanın görünen yüzü elbette yine Steiner olacaktı. Bankanın alınmasıyla birlikte ihtiyacı olan ‘herkes’in krediye başvurmasını mümkün kılacak bir atılım yaptı. Zira, bu zamana kadar ‘öteki’ olarak görünen herkes, bu döngünün bir sonucu olarak hiçbir ekonomik güce sahip değildi. Bu yüzden de banka birçok kişiye kredi imkanı verdi. Ancak bu durum, var olan pratiği benimseyen ve sürdürmek isteyen kişilerin gözünden kaçmamıştı.
Garrett’ın kendini mahkemede bulması bu pratiğin bir sonucuydu. ‘Öteki’ olanın, nasıl gayrimenkul işine girebileceği-çünkü onun yapabileceği işler çok önceden belirlenmişti-, nasıl kendine ait bir bankasının olabileceği ve bir de onların ‘öteki’ne nasıl paralarını güvenerek teslim edebilecekleri akıl almaz bir şey olduğu için Garrett üç senelik hapis cezasına mahkum edilmişti. Tüm bu süreçte Garrett, bu pratiği sorgulamaktan ve onu karşısına almaktan vazgeçmedi. Sistem her ne kadar Garrett’ı cezalandırsa da Garrett toplumsal bir farkındalık yaratmıştı ve bu yeterliydi. Böylece Garrett, 1968 Sivil Haklar Yasası ile birlikte malların ırka, dine ve cinsiyete dayalı satılmasını ve kiralanmasını reddeden bir kanunun çıkarılması için adım atmış oldu.
