Seren Yüce’nin ikinci filmi Rüzgarda Salınan Nilüfer günümüz sosyal hayatının dayatmalarına ve çaresizliklerine iyi bir bakış sunuyor. Film ’Çoğunluk’ kadar etkili olamasa da bir azınlık olmadığının altını da çiziyor. Çoğunluk da orta hatta alt/orta sınıf dertlerine eğilen Yüce bu kez zengin/üst orta sınıftan biraz da çaresiz bir ailenin üzerine eğiyor kamerayı!

Handan ve Korhan’ın küçük burjuva sıkıcılığında yaşanan hayatlarını sürekli diğerlerine sıçratmak gibi dertleri var. Özellikle de Handan’ın. Paranın gücünün farkında ama onu yönlendirmeye gücü olmayan bu kadının en büyük ilham kaynağı aile dostları Şermin. Şermin entel kimliğinin sakince hayat bulmuş bir tasviri adeta. İki kadın zaman zaman kızılamayacak kadar masum ve kendilerine has!

Erkeklerin kadınların yanında birer katık görevi gördüğü filmde Yüce isteyerek ya da istemeden aslında küçük burjuva kadın didişmesine çeviriyor kamerasını, sakince, alttan alınan manevralarla yapılan kavga kimseyi rahatsız etmediği gibi keyifli bir seyirlik de sunuyor.

Yüce günümüz yetinmezliği içerisindeki bireyin debelenmesini, mekan keşfedip cafelerde vakit geçirmesini, sosyalleşme adına yapılan arkadaş buluşmalarını iyi bir çerçevede sınırlıyor. Yani hikaye fazlaca taşmadan küçük burjuva hayatın açmazlarıyla bizi fazlaca meşgul ediyor.

Songül Öden’in başarıyla hayat verdiği Handan karakteri biraz sarsak, biraz saf yanından hayata tutunmaya çalışan bir tip! Ya da hayata en yakınındaki ne yapıyorsa onu tekrarlayarak dahil olmaya çalışan biri. Yani sürekli projelerle kendini meşgul eden ve geçen zamana bu şekilde keyifle el sallayan biri de diyebiliriz. Birileriyle buluşarak ya da sosyal medyada sürekli birileriyle sohbet ederek ‘zaman’ yarattığını düşünen insanların dünyasının sanallığına vurgu yapıyor. Yani yapılmayacak projelerin defterini dürüyor. Aslında Handan kadar Şermin de ilginç bir karakter. Handan’a bir anlamda rol modellik yapıyor. Sakin, sabırlı ve iyiniyetli gibi görünse de onun da okunmuş sözleriyle ezici bir tarafı var! Sürekli vurguladığı kitap sözleriyle o da samimiyet çizgisinin aşağısında kalıyor. Kendine yeten hali takdir edilebilir ama!

Filmin en yaşayan karakteri biraz maçoluk barındırsa da Korhan. Bütün kadınların aynı şeyi istediğini sanan erkek kafasıyla ortalıkta dolanıyor. Ara ara paranın kullanımı ve kızının istekleri konusunda orta sınıf erkek modeline bürünse de o girdabın bir parçası olduğunu hatırlatıyor. O da karısıyla biten cinselliklerinin yerine yeni projeler üretme çabasında ama onları merkeze almayacak kadar da temkinli!

Yüce günümüz proje insanına tekrarlı bir yerden bakıyor. Sürekli yemeğin evde mi yoksa dışarda mı yenecek olması bile bir proje halinde sunuluyor önümüze. Boş bir akışa sürekli çekilen setler o boşluğu doldurmak yerine sürekli açıyor. Bu da bu akşam nerede yemek yenilecek acaba kafasına taşıyor hepimizi?

Filmin oyuncuları filme çok iyi sızmışlar diyebilirim, yani hepsi rollerinin inandırıcılık çıtasını yükselten performanslar koymuşlar. Özellikle de Songül Öden o sarsaklık çizgisini iyi çiziyor. O halin hep istemekle ilgili detayına vurgu yapıyor. Kitabının ilk cümlesi rüzgarda salınan nilüfer imgesi arkadaşı Şermin tarafından tuzla buz edilirken, aslında kendi sabit hayatlarımızda ancak hayali küçük salınımlar yapabildiğimizin altı çiziliyor. Ya da Şermin gibilerin bu salınımlara tahammüllerinin olmadığının!

 

 

Banu Bozdemir
İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Gazetecilik Bölümü mezunu. Sinema yazarlığına Klaket sinema dergisinde başladı. Dört yıl Milliyet Sanat dergisi ve Milliyet gazetesinde sinema yazarı, kültür sanat muhabiri ve şef yardımcısı olarak çalıştı. İki yıl Skytürk Televizyonunda sinema, sanat ve ‘Sevgilim İstanbul’ programlarında yapımcı, yönetmen ve sunucu olarak görev aldı. Antrakt Sinema Gazetesi’nde iki sene editör olarak çalıştı. Tarihi Rejans Rus Lokantasına hazırlanan ‘Rejans Tarihi’ ve ‘Rejans Yemekleri’ kitabının editörlüğünü yaptı. Rejans Rus lokantası başta olmak üzere birçok şirketin basın danışmanlığı görevini üstlendi. Film + sinema dergisine Türk sineması röportajları yaptı. Küçük Sinemacılar, Benim Trafik Kitabım, 'Çevremi Seviyorum' adı altında on iki tane ‘çevreci’, dört tane fantastik çevre temalı yirminin üzerinde çocuk kitabı bulunuyor. Sosyal medyada yolunu kaybeden bir genç kızın maceralarını anlattığı ‘Leylalı Haller’ yazarın ilk romanı. Kaşif Karınca ise beyaz yakalılara çocuk kafasıyla yazdığı ufak bir yaşam manifestosu özelliği taşıyor. TRT’ye çektiği ‘Bakış’ adlı bir kısa filmi bulunuyor. Halen aylık sinema dergisi cinedergi.com'un editörü, beyazperde.com ve öteki sinema yazarı. Kişisel yazılarını paylaştığı banubozdemir.com sitesi de bulunan yazar filmlerde ve festivallerde jüri üyesi olarak görev alıyor, filmlere basın danışmanlığı yapıyor, sinema ve kısa film atölyelerinde ders veriyor. Çocuklarla sinema ve çevre atölyeleri düzenliyor.

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.