Adana Altın Koza’da Yarım filmindeki performansı ile herkesi kendine hayran bırakan Ece Tatay 14 yaşının verdiği enerjiyle büyük hayallerin sahibi.
Sinemamız birçok konuda bizi hayalkırıklığına uğratsa da bir enerji kardelenler gibi bütün yokluklara rağmen kafasını çıkarıveriyor hayal dünyamızın içine. Ve tabii bize umut veriyor. İşte bu sıcaklığı yaşatan 14 yaşındaki Ece Tatay’ı sayfalarımıza konuk ettik. Adana Altın Koza’da Yarım filmi ile büyük beğeni kazanan genç oyuncu bir de Jüri özel ödülünü alınca sevinçten havalara uçtu. Festivalin garip uygulaması yüzünden sahnede ödül alamayan Ece’ye bir daha sefere diyoruz.
Bize kendinizi tanıtırmısınız?
Ece Tatay ben, 13 Ekim 2001 Diyarbakır doğumluyum. Halen Diyarbakır’da ikamet etmekteyim. 9. Sınıf öğrencisiyim. Seyahat etmeyi, sinemaya gitmeyi, kitap okumayı severim. Ailemle zaman geçirmeyi de çok severim.
Oyuncu seçimlerine nasıl katıldınız?
Diyarbakır’da çekilmekte olan bir iki filmde yardımcı oyuncu olarak rol almış ve orada cast ekibi ile tanışmıştım. Beni bir sinema filmi için önerdiklerini söylediler ve görüşmeye çağırdılar. Önce fotoğraflarım çekildi, sonra deneme çekimi yapıldı. Yönetmen beni beğenmiş ve hemen Diyarbakır’a benimle tanışmak için geldi. Bu bahsettiğim yönetmen Çağıl Nurhak Aydoğdu yani Çağıl ablamdan başkası değildi. Tanıştık o beni beğenmiş sevmiş olacak ki bu filmde benim olmamı istedi. Çünkü beni beğeneceğini ilk gördüğüm günkü gözlerinin parıltısından anlamıştım. İyi ki beni sevmiş iyi ki onunla çalışmışım.
İlk kabul edildiğinizi duyduğunuzda neler hissettiniz? Ailenizin tepkisi ne oldu?
O anki duygularımı kelimelerle ifade edebilecek durumda değildim. Çok sevinmiştim. Ne de olsa bölgemizdeki hayat şartlarını, buraların kanayan yarasını anlatan bir konuydu. Ailemin tepkisi bayağa olumluydu. Annem ve özellikle babam en büyük destekçimdi, film çekimleri boyunca hep yanımdaydılar.
Daha önce oyuncu olmayı düşünüyor muydunuz?
Oyuncu olmayı hep düşünmüşümdür ilkokul ve ortaokul yıllarımda sınıfımızda küçük tiyatro oyunları düzenlerdik öğretmenlerim hep benim oynamamı isterdi bu yüzden ideallerimden biriydi oyuncu olmak
Altın Koza’da jüri özel ödülü aldın ama ödül töreni yapılmadı.
Jüri özel ödülü aldığım için çok mutluyum ama maalesef ödül töreni yapılmadığı için o duyguyu yaşayamadım. Bunun içinde üzgünüm
Diyarbakır’da yaşıyorsunuz. Bu filmden sonra hayatınızda neler değişti?
Filmimiz henüz vizyona girmediği için pek büyük bir değişiklik olmadı ama yakın çevrem akrabalarım yani filmimi bilen herkes güzel yaklaşımlarda bulundular.
Oyunculuğa devam etmek gibi bir hedefiniz var mı?
Var evet büyük ve güzel hedeflerim var bunların başında bu mesleğin okulunu okuyarak hedeflerime ulaşmak istiyorum.
Kendinize örnek aldığınız veya bu filme hazırlanırken oyunuculuğunu izlediğiniz isimler var mı? Yabancı ve Türk olarak verebilirmisiniz?
Örnek aldığım oyuncuların başında Demet AKBAĞ gibi büyük bir oyuncu var. Ama bu filme hazırlanırken rolüme adapte olmaya çalıştım. Yönetmenin istekleri doğrultusunda çaba gösterdim.
Filmin hikayesi hem Güneydoğu Anadolu’nun yaşamsal zorluklarını hem de toplumlar arasındaki beraberliğin hikayesini işliyor. Rolünüzün bu kısmı için ne söylersiniz?
Filmimiz her ne kadar toplumlararası beraberliğe yer verse de özelde kendi bölgesinden koparılıp ait olmadığı uzak bir yere gönderilen bir çocuğu anlatıyor. Sahneleri canlandırırken bile hissettiklerim çok yoğun ve zordu . Bunu rol olarak değil gerçekliği ile yaşayan bir çok yaşıtım var maalesef. Bu kadar önemli bir konunun yaşıtlarımı temsil eden parçası olmak beni çok sorumlu hissettirdi.
Bulunduğunuz coğrafyada filmde canlandırdığınız karakter gibi çocuk gelinler veya zorla evlendirilen kızların hikayesiyle karşılaştınız mı? Onlar için ne söylemek istersiniz?
Bu tür gerçek hikayelerle birebir karşılaşmadım ama sonu ne olursa olsun bir insanın hele bir genç kızın kaderi başkalarının iki dudağı arasında olmamalı. Bu kendi ana babası olsa bile.
Sinema hayatınızda ne kadar etkili, yani oyuncu olmanın dışında sinema hayatınızın ne kadar kısmını kapsıyor?
Sinemayı çok seviyorum hayatımın büyük kısmını kapsıyor desem yeridir.
Yönetmeninizle role hazırlanırken ne gibi çalışmalar yaptınız?
Role hazırlanırken çalışmalar çok zor ve keyifliydi. Yönetmen oyuncu ilişkisinden çok abla kardeş gibi çalıştık bu da rolüme adapte olmam için oldukça yeterliydi.
Oynadığınız karakterle aynı yaştasınız sanıyorum. Karakterin yaşadıklarını düşündüğünüzde neler hissediyorsunuz. Bu sizi ne yönde etkiledi?
Bu duyguları gerçekten yaşamak değil düşüncesi bile ürkütüyor beni hatta filmin bir sahnesinde babamla vedalaşırken çok duygulandım. Yönetmenimiz kestik dedikten sonra gerçek babama sarılıp ağladım. Bir an o anları gerçekten yaşadım gibi geldi bana.
Benim size sormadığım ama sizin izleyici için söylemek istediğiniz birşey var mı?
İzleyicilere söylemek istediğim tek şey özellikle anne ve babalara seslenmek isterim lütfen elinizi vicdanınıza koyun çünkü <O DAHA BİR ÇOCUK>
