Yıllar önce Nesimi Yetik’in zeka ve mizah dolu kısa filmi “Annem Sinema Öğreniyor”u izlemiştim. Fırsat bulursanız mutlaka izleyin diyebileceğim, kısa film dünyamızın önemli örneklerinden biri. Yetik’in uzun metraj çektiğini duyduğumda heyecanlanmış ve “Toz Ruhu”nu sabırla beklemeye koyulmuştum. Altın Koza’da izleme fırsatı bulduğumda film beni biraz Araf’ta bıraktı.
Filmin kısaca konusu şöyle… Metin İstanbul’da yaşayan bir erkek gündelikçidir. Kendi halinde, mutlu bir dünyası vardır. Arabesk müzik tutkunudur, şarkılar besteler. Metin’in küçük dünyası ilk olarak İstanbul’a asker olarak gelen yeğeni Ümit’in ziyaretiyle değişir. Ama dünyasının asıl sarsılışı müşterisi Suzan Hanım’ın evinde birlikte çalıştıkları Neslihan’ın evine gelmesiyle olur. En nihayetinde Metin’in hayatına giren iki kişi de kendi yollarına doğru giderler. Metin yine küçük dünyasında, yalnızlığıyla baş başa kalır.
Son dönem bağımsız sinemamızın en iyi oyuncularından biri kuşkusuz ki, Tansu Biçer. Onu izlemek, dokunduğu karakterleri gerçek kıldığına şahit olmak inanılmaz bir keyif. “Küf”, “Yük”, “Neden Tarkovski Olamıyorum?”, “Yozgat Blues” ve “Beş Şehir” filmlerindeki doyurucu oyunculuklarıyla artık tescilli bir ‘gerçek’ oyuncu Biçer. “Toz Ruhu”nda da Metin karakterinin tüm inceliklerini seyirciye geçiren Biçer, Koza’da aldığı ödülü sonuna dek hak etti kanımca. Biçer’e eşlik eden iki oyuncuyu da anmadan geçmemeli. Metin’in yeğenini canlandıran Aytaç Uşun ve Metin’in hayatına çok kısa bir süreliğine giren manikürcüyü canlandıran Selin Yeninci yalın oyunculuklarıyla tebriki hak ediyorlar.
Sorunlar hikayede, hikayenin gidişatında boy gösteriyor. Söz konusu üç muhteşem karakteri gereksiz uzatılmış bazı sahnelerle, yürümeyen bazı diyaloglarla maalesef ki öldürmüş Yetik. Giriş bölümünün muazzamlığı ve dengesi, filmin yarısından itibaren yalpalamaya başlıyor. Filmde çok büyük bir çatışma olmaması da cabası. Ayrıca keşke ‘arabesk’ kavramı bir motif olmaktan öteye geçebilseydi. Metin’in arabeske olan tutkusu neden havada kalıyor? Metin’in yalnızlıkla çok büyük bir derdi gözükmüyorken, neden şöhret olmakla olmamak arasında gidip geliyor? Senaryo, neden tatmin edemiyor bizleri? Bunların cevabını duymak istiyor/isteyecek seyirci…
Festival odaklı çekildiği her halinden belli olan bu proje, yurt içi ve dışı birçok festivalden ödüllerle dönecek elbet. Son yılların en zeki/yaratıcı film afişlerinden birine de sahip olmasıyla dikkatleri çekecek olan “Toz Ruhu” umarım dilediği etkiyi yaratır ve Yetik’in bundan sonraki filmlerine de ön ayak olur. Ki, onda yaratıcı bir yönetmen gözü olduğunu ve yeni soluk olarak iyi bir alternatif oluşturduğunu son söz olarak söylemem gerek!
Fırat Sayıcı
