Çağan Irmak’ın Adile Naşit’in hayat hikayesini çekeceğini duyunca heyecanlandım, çocukluk kahramanımız, Adile teyzemiz anılarımızda tekrar yer bulacaktı. Senaryosunu Nermin Yıldırım yazmış, keşke Çağan Irmak yazsaydı dedim filmi izlerken çünkü Irmak’ın mucizevi dokunuşlarına ihtiyaç vardı filmde… Film bir kesiti anlatmak yerine bütün bir hayat hikayesini hızlıca anlatmaya soyunuyor, daha çok oğlunu kaybetmesinin onda yarattığı travmayı ve kocasıyla yaşadığı kopukluğu sorguluyor. Biz onu filmlerdeki kahkahaları, dayanışmalı, sıcak aile filmlerinde gözleri dolu dolu oluveren, yanakları al al, kıpır kıpır bir oyuncu olarak tanıdık, arkasında onu tutunmuş yaşayan acılarını elbette görmedik, zaten çocuk aklımızda çok da algılayamazdık!
Film çocukluğuyla başlıyor, arka planda izlediği oyunlar, kabareler. Ermeni kimliğine değinilmeden, sektörde dış görüntüsünün yarattığı zorbalığa özellikle vurgu yapan sahneler var ve bunlar daha çok kadın aktrislerden geliyor ama oyunculuğu her zorluğu ezip geçiyor.
Film özellikle Münir Özkul ( Levent Can) ve Müjde Ar (Seda Bakan) ile olan dostluklarına vurgu yapıyor. Levent Can bir hayli benzemiş Özkul’a, Bakan’dan da Müjde Ar dokunuşları alıyoruz ama filmde sıçramalar mevcut ve bunları takip etmek de biraz zorlanıyoruz. Ona eşlik eden ünlü oyuncular neredeyse figüran kıvamında kalıyor, çoğu konuşmuyor sadece görsel bir dolgu olarak kalmış maalesef! O dönemlerin kült yönetmeni Ertem Eğilmez sadece ses olarak yer alıyor, onu göremiyoruz, sanırım ona olan büyük saygı ve hayranlıktan olsa gerek diye düşündüm. Tarık Akan’ı renkli gözlü bir oyuncu (Çetin Lale) oynuyor ama Tarık Akan etkisi alamıyoruz kendisinden… Ayşen Gruda keza öyle.. Şener Şen’i de aradı gözlerimiz o da olsaydı dedik…
Çağan Irmak dokunuşları elbette var ama onun akılda kalıcı birkaç sahnesini Meltem Kaptan’dan görmeyi isterdim, izlerken ne kadar benzemiş kıyaslamasını ister istemez yaptığımız oyuncu bence geçer not alıyor ama Adile Naşit’in kült olmuş, bizi hüzünlendirip güldürmüş birkaç sahnesiyle baş başa kalmak iyi olurdu. Adile çok daha iyi bir film olabilirdi!
