Senaryosu Nazlı Elif Durlu ile, Ela ile Hilmi ve Ali’nin yönetmeni Ziya Demirel tarafından yazılan ve Nazlı Elif Durlu’nun yönettiği Zuhal, bir yerlerde fazla oyalanan hikayesine rağmen tam içeriden bir yerden şehirli kadının peşinde!

Belli standartları yakalamış, düzenli bir hayat süren, seyahatteki erkek arkadaşıyla yaptığı telefon görüşmelerinin kendisini çok mutlu ettiği ve evine de yeni bir dolap alabildiği için huzurlu olması gereken bir kadının tüm huzurunun içine eden bir miyav sesinin peşine düşüyoruz Zuhal ile birlikte.

Zuhal’in sesi yakınlarda, apartmanın dehlizlerinde o yüzden çok uzaklara gitmiyoruz. Gerilimli ve içsel bir yolculuğa da çıkmıyoruz, daha çok sosyal, komşuları tanıma ve onlarla bunca zaman iletişim kurmadığı için Zuhal’in bir şey kaybetmediğine inanma yolculuğu. Apartmanın merdivenlerinde, kapı önü ve arkalarında geçen, herkesin özel hayatından kesitler sunan ve bu sayede Zuhal’i açımlayan bir hikayeyi kimi zaman belli bir merak duygusuyla izliyoruz. Çünkü çıkış fikri iyi, yani şehirde, apartmanda hatta yalnız yaşamaya dair iyi yakalanmış bir fikir olduğunu söylemek mümkün.

Kedinin olup olmadığından çok o kedi sesinin temsilliyeti üzerinden ulaşmaya çalışıyor hikaye bize. Huzurun, kendi içinde yakalanan bir hayatın tırmalanış biçimi belki de bu ses ya da sessizlik! Biraz da kendi kendine yaratılan steril dünyadan taşma fırsatı tanımlayan bir ses. Zuhal kendini beğenmiş, toplumdan soyut bir kadın değil ama, yarattığı dünyanın sessizliğinde sıkışmış bir kadın. Biraz rolünü abartsa komiklik kazanacak denli geçirgen bir karakter bir yandan da . Ama film belli bir standardı yakalamaya çalışıyor ve Zuhal’in duyduğu kedi sesine tam gaz yoğunlaşmamızı sağlıyor diyebiliriz. Tabii bu arada başka seslere de kulak kabartıyor Zuhal. Apartmanın kapılarından kulaklarına dolan sesle kendi küçük dünyasının varlığının sorguluyor ve yaşamın genişliğine tanıklık ediyor. Kendi doğruları olduğu kadar başkalarının da fikrinin olduğuna dair yeniden şarj oluyor belki de!

Kapıdan geçmediği için evinin ortasında kalan dolap, her geçişinde biraz daha düşünme, yavaşlama ve sindirme seansı sunarken, bir yandan da Zuhal’in akıl sağlığını kaybettiğine dair duruma itiliyor gibiyiz. Bu Zuhal’in en alt kata inmesine kadar devam ediyor. Yönetmen her katı bir aşama, aşılması gereken bir nokta gibi kurguladığından dolayı Zuhal’ın bir anlamda çözülüp, iyileştiğini, hatta gerçekliğe yaklaştığını da söylemek mümkün. Kedinin varlığına kendisinden başka apartmandaki küçük bir kızın inanması da masalsı, absürd bir yanını tutuyor hikayenin. Erkek egemen bakış açısının ve kadınların diğer kadınlarda açık arama telaşının da aralara sokulduğu hikayede dediğim gibi fikir, anlatımın önüne geçiyor, aralar biraz daha iyi doldurulabilirdi. Bir kadın hikayesinin bir kadın yönetmen tarafından anlatıldığı bir film Nihal. Sonunun daha farklı olmasını, daha çılgın olmasını beklerdim bir de. Nihal Yalçın rolüne iyi bir denklem katıyor ve bu derli toplu olduğunu düşünen karaktere gayet iyi  hayat veriyor.

İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Gazetecilik Bölümü mezunu. Sinema yazarlığına Klaket sinema dergisinde başladı. Dört yıl Milliyet Sanat dergisi ve Milliyet gazetesinde sinema yazarı, kültür sanat muhabiri ve şef yardımcısı olarak çalıştı. İki yıl Skytürk Televizyonunda sinema, sanat ve ‘Sevgilim İstanbul’ programlarında yapımcı, yönetmen ve sunucu olarak görev aldı. Antrakt Sinema Gazetesi’nde iki sene editör olarak çalıştı. Tarihi Rejans Rus Lokantasına hazırlanan ‘Rejans Tarihi’ ve ‘Rejans Yemekleri’ kitabının editörlüğünü yaptı. Rejans Rus lokantası başta olmak üzere birçok şirketin basın danışmanlığı görevini üstlendi. Film + sinema dergisine Türk sineması röportajları yaptı. Küçük Sinemacılar, Benim Trafik Kitabım, 'Çevremi Seviyorum' adı altında on iki tane ‘çevreci’, dört tane fantastik çevre temalı yirminin üzerinde çocuk kitabı bulunuyor. Sosyal medyada yolunu kaybeden bir genç kızın maceralarını anlattığı ‘Leylalı Haller’ yazarın ilk romanı. Kaşif Karınca ise beyaz yakalılara çocuk kafasıyla yazdığı ufak bir yaşam manifestosu özelliği taşıyor. TRT’ye çektiği ‘Bakış’ adlı bir kısa filmi bulunuyor. Halen aylık sinema dergisi cinedergi.com'un editörü, beyazperde.com ve öteki sinema yazarı. Kişisel yazılarını paylaştığı banubozdemir.com sitesi de bulunan yazar filmlerde ve festivallerde jüri üyesi olarak görev alıyor, filmlere basın danışmanlığı yapıyor, sinema ve kısa film atölyelerinde ders veriyor. Çocuklarla sinema ve çevre atölyeleri düzenliyor.

CEVAP VER

Lütfen yorumunuzu giriniz!
Lütfen isminizi buraya giriniz

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.