Dram, komedi ve macerayı içinde yumuşatıp tatlı kıvamında sürükleyici bir masala çeviren dizi, kendi kritiğini ve özellikle pembe dizilerin abartılı dünyasını da yine kendi içinde esprili bir dille analiz ediyor. Haklarının satın alındığı ve Eylül ayında ülkemizde de yayınlanacağı söylenen Jane The Virgin rengi, temposu, karakterleri, mekanları ve pembe dizi eleştirisiyle ahenkli bir pastane kokusu dağıtıyor adeta. Gerçekten son yılların belki de en samimi, sıcak ve temiz işlerinden biri Jane The Virgin. Metnin özellikle yaratıcılık, yenilik sunmaya çalışmak ya da gerçekçi olmak gibi bir derdi hiç yok. Kaldı ki zaten tamamen klişelerden doğuyor ve her dakika bunu ilan ediyor.
Başrol prototiplerine özgü kusursuz güzellik de söz konusu değil. Hatta Jane biraz kısa boylu, hafif balık etli, büyük çeneli ancak şeytan tüylü hoş bir kız. Kadın seksapelinden çok kusurları ve sağlam karakteriyle masumiyeti temsil ediyor. Anneannesinin çocukken yaptığı tembihler üzerine evlenene kadar bakire kalmaya kendisine söz vermiş ilkeli, kararlı ve sağlamcı bir istisna. Gel gör ki bir gün kadın doğum muayenesi sırasında hasta karışıklığı nedeniyle kendisine sperm enjekte ediliyor ve hamile kalıyor. Yani kahramanımız bakire ve hamiledir!
Bir nevi kutsal Meryem Ana mitinden üretilmiş bir hikaye. Elbette Jane spermin sahibi genç, yakışıklı, zengin ve karanlık bir ailesi olan Rafael’e kendiliğinden aşık oluyor. Burada da devreye kutsal aile mitine övgüler devreye giriyor. Bu arada Latin dizilerine özgü ilişkiler ağıyla herkes birbirinin kardeşi, en yakın arkadaşı, sevgilisi, gizli karısı, ikiz kardeşi, katili ve polisidir. Romansı bol metnin iffetli kızı Jane, klasik Hollywood romantizmine İspanyol ve Latin çeşniler katarak başka türlü bir karakter olmasının arkasını etnik kimliğiyle dolduruyor. Aynı sırada Rafael’in oteller zincirinde garsonluk yaparken otelde geçen seri cinayetler, entrikalar ve sırrı çözülemeyen işler ardı ardına geliyor. Maksat aksiyon olsun diye! Ha bu arada Jane’in eski polis nişanlısının sevgilisini kendisine çevirmek için yaptığı dedektiflikler metne polisiye tatlar katıyor. Ancak polisiye kısım da genel yapıya, dokuya ve hafifletilmiş trajediye uygun gelişiyor ve böylece her türlü kanlı olay sadece şaşırtan küçük ve basit heyecanlara çevriliyor.
Dizinin onca olaya karşın hafiflemesine ve renklenmesine en büyük katkıyı paralel kurgu sağlıyor kuşkusuz. Sivri, acı, sıkıcı ve karanlık her olay romans, komedi ve müzikle kesiliyor. Bir lokma ondan bir lokma bundan derken metnin aromasına akıcı ve üslubu olan zenginlikler sağlanıyor. Pembe dizilere özgü inandırıcı olma kaygısı, gerçekçi olma çabası veya seyirciyi iknaya uğraşmayarak sadece anın tadını çıkartıp, merak unsurunu asla savsaklamadan dolayısıyla alıp götürüp, sürükleyip ve kitlesini hatta normalde pembe dizi sevmeyenleri bile metne bağlıyor. Hem pembe dizi hem de komedi dizilerine özgü matematiksel özellikleri taşıyan ve zaten eleştirmenler tarafından da çok sevilen yapım ikinci sezon müjdesi de verdi bile.
Gerçi bekarete yapılan aşırı vurgu ve aile mitinin göklere çıkartılması diziyi yerden yere vurmayı hak ediyor. Çünkü patriarkal düzeni baştan sona tekrar üreten öyküsü ve üstelik üretirken temize çeken söylemi neredeyse kadın için zararlı, tehlikeli ve tehdit edici mesajları sağlamlaştırıyor. Ne de olsa mükemmel olmayan Jane sadece bakire olduğu için ilahi, kutsal, vazgeçilmez ve asıl olan ilan ediliyor.
Ancak tüm bu can sıkıcı erk mesajları görmezden gelerek izlenirse tıpkı çok eğlenceli ve lezzetli cipsler gibi kesinlikle Hollywood romantik komedilerine nefis bir alternatif oluştuyor!
